ณ บ้านหลังใหญ่อลังการมีคุณนายผู้ใจดีอาศัยอยู่ คุณนายเป็นคนที่รวยมากมากจนมีเงินเหลือใช้ไปได้อีกเป็นร้อยๆปีเลยเธอได้รับมรดกมาจากรุ่นปู่รุ่นทวดของเธอมาอีกที ตระกูลของคุณนายนั้นมีธุรกิจคอกกั้นเตียงของครอบครัวที่สืบทอดกันมาคือโรงงานผลิตที่กั้นเตียงเพชรพลอย อัญมณีและทองคำที่ใหญ่ที่สุดเลยก็ว่าได้ ในบ้านหลังใหญ่นี้ไม่มีแต่เพียงคุณนายอาศัยอยู่คนเดียวแต่เธอนั้นได้เลี้ยงสัตว์ไว้ในบ้านมากมายหลากหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นหมา แมว นก กระต่าย หนูแฮมเตอร์และอีกหลายๆชนิด ในบ้านหลังใหญ่แห่งนี้มีคนรับใช้คอยดูแลอยู่หลายคนเช่นกันเพื่อคอยดูแลคุณนายและสัตว์เลี้ยง คุณนายก็ยังเป็นคนที่มีจิตใจเมตตาโอบอ้อมอารีเห็นคนเดือดร้อนเป็นไม่ได้ต้องรีบเข้าไปช่วยสัตว์ที่เธอเลี้ยงไว้เยอะแยะนั้นเธอไม่ได้ซื้อมาแต่อย่างไรแต่เธอเก็บพวกมันมาได้ระหว่างที่เธอเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆเธอทนเห็นมันในสภาพที่น่าเวทนาไม่ได้เธอสงสารพวกมันเลยต้องเก็บกลับมาเลี้ยงที่บ้านทุกที คุณนายชอบเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆเพื่อพบปะผู้คนและคอยดูธุรกิจของเธอที่มีในสถานที่ต่างๆด้วยเช่นกัน สัตว์เลี้ยงในบ้านคุณนายนั้นถึงจะมีหลากหลายชนิดและแต่ล่ะชนิดก็ไม่ถูกกันด้วยแต่เมื่อมาอยู่ที่นี่เธอจะสอนให้ทุกๆตัวอยู่ด้วยกันเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันไม่ทำร้ายไม่รังแกซึ่งกันและกันทุกๆครั้งที่เธอสอนพวกสัตว์ทั้งหลายก็จะจำและก็อยู่ร่วมกันเหมือนกับว่าพวกมันเป็นพี่น้องสัตว์ชนิดเดียวกันแมวหมาหนูนกไม่ไล่กัดกันพวกมันสามารถนอนรวมกันได้ดี ที่พวกมันเข้าใจคำสอนที่คุณนายบอกก็อาจจะเป็นเพราะว่าเธอคอยดูแลเอาใจใส่ที่กันเด็กตกเตียงตลอดเวลาเล่นกับทุกๆตัวเหมือนกันไม่แบ่งแยกรักสัตว์ทุกๆตัวเท่ากันหมด คุณนายเธอจะชอบออกงานสังคมอยู่บ่อยๆเธอจึงมีคนตัดชุดส่วนตัวของเธอที่เรียกเมื่อไรก็มาได้เลย ในบ้านของคุณนายที่ใหญ่มากนั้นก็จะมีคนรับใช้ของเธอที่คอยดูแลส่วนจ่างๆตามหน้าของแต่ล่ะคนในบ้านจึงดูดีสะอาดสะอ้านเงาวิบวับอยู่ตลอด สวนหน้าบ้านของเธอก็มีคนที่เชี่ยวชาญในการตัดตกแต่งต้นไม้มาตัดแต่งให้สวยงามตัดแต่งเป็นรูปสัตว์ต่างๆรอบสวนหน้าบ้านนี้ ผู้คนต่างๆที่เดือดร้อนมักจะเข้ามาหาคุณนายหาคุณนายชวยเหลือตลอดเธอจะช่วยเหลือเท่าทีเธอจะทำได้และก็คอยแนะนำความรู้เรื่องต่างๆให้ได้ฟัง คุณนายเธอเป็นคนรวยแต่น้ำใจและจิตใจของเธอรวยกว่าเงินทองที่เธอมี
วันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกเบาสบายปลอดโปร่งไม่ปวดหัวเหมือนเช่นเคย ปกติทุกๆเช้าฉันตื่นมาจะต้องปวดหัวทุกๆวันจนหาสาเหตุไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร หรืออาจจะเพราะนอนตกเตียง ก็ได้แต่คิดว่าคงเป็นเพราะโรคเก่ากำเริบ ความดันโลหิตสูง ไขมันสูงนิดหน่อยคุณหมอบอกว่าแค่ลดอาหารมื้อเย็นก็จะดีขึ้นแล้ว เราก็ปฏิบัติตามที่หมอสั่งอาการก็ดีขึ้นจริงๆ แต่ด้วยความที่ชอบทานก็เหมือนจะเป็นไปตามเดิมอีกเลยหันมาออกกำลังกายควบคู่ กับการงดอาหารเย็นเผื่อสุขภาพจะดีขึ้น เช้าๆเวลาออกไปวิ่งตามสวนสาธารณะมีคนออกมากันมากมาย เราเองไม่เคยคิดเลยว่าคนกรุงเทพจะมีเวลามาออกกำลังกายกัน เช้าๆในวันหยุดฉันจะพาครอบครัวและเด็กๆไปออกกำลังกายกัน เป็นเช้าวันอาทิตย์กัน ทุกคนๆจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีมากๆกว่าจะล้างหน้าล้างตาก็มีงอแงกันบ้างเด็กๆ แต่พอพาไปถึงจุดออกกำลังกายเด็กๆก็กระตือรือร้นเพราะเจออากาศที่สดชื่นเด็กๆได้เอาของเล่นไปเล่นด้วยเช่น แบดมินตัน เชือกกระโดด ลูกบอล ที่กั้นเตียงมือสอง นำไปเล่นกันหลายอย่าง พอตอนออกวิ่งกันตัวเล็กวิ่งกับคุณพ่อแบบสนุกสนานแต่พอวิ่งไปได้สักหนึ่งกิโลก็หอบ คุณพ่อเลยพาพวกเขาเดินสลับกับวิ่ง ส่วนคุณแม่ก็ได้แต่วิ่งตามถ่ายรูปถ่ายวีดีโอลุกกันไปด้วย พอเดินไประยะหนึ่งก็พาเค้าพักเหนื่อยในหนึ่งรอบก็แวะพาเล่นคอกกั้นเตียงกันก่อน จากแต่ทีแรกทำท่าจะเหนื่อยไม่ไหวแต่พอเจอของเล่นกลับวิ่งกระโจนใส่ตามวัยของเด็กๆ นี่ละหนาเด็กช่างไร้เดียงสา จากที่เหน็ดเหนื่อยหมดเรี่ยวแรงพอเห็นของเล่นใหม่ตื่นตาตื่นใจทำให้หายไป ด้วยความที่เราเป็นพ่อแม่เราเห็นเค้าร่างกายแข็งแรงสดใสเราก็ดีใจและมีความสุขแล้ว น้องจอยเป็นเด็กที่พัฒนาการช้า เค้าเกิดมาเป็นเด็กที่น่าตาน่ารักแต่ร่างกายไม่แข็งแรงเพราะตอนที่เค้าเกิดมาหัวใจของเค้าได้หยุดเต้นไปชั่วขณะ จึงทำให้เค้ากายเป็นเด็กที่พัฒนาช้าร่างกายตัวเล็กๆน้ำหนักน้อย แขนขาเล็ก แต่ด้วยวัยที่เค้าสดใสน่ารักใครๆเห็นก็จะรักและเอ็นดุเค้าเพราะเค้าเป็นเด็กที่ยิ้มง่ายสดใสและฉลาด เค้าเกิดมาได้ไม่นานเค้าแม่ของน้องเค้าก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง กว่าที่เค้าจะได้เกิดมาแม่ของเค้าต้องอดทนทรมานจากโรคร้ายที่รุมเร้าไหนจะต้องรักษาตัวเองจากโรคร้าย ไหนจะต้องมาดูแลลูกในท้องใครๆที่ได้รับรู้จะรู้สึกว่าช่างเป็นแม่ที่ช่างมีความอดทนสูง การที่ต้องมารับยาในระหว่างที่เป็นมะเร็งและมีลูกที่กำลังจะเกิดมาในท้องอีก
เวลาร่างกายเรานั้นมีการเปลี่ยนแปลงอะไรนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้แปลเราร่างกายเรานั้นจะปกติดีนะ การเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยนี่แหละที่เป็นสาเหตุทำให้เกิดโรคต่างๆได้มากมาย อยากเช่นการที่เรามีรสชาติน้ำลายที่เปลี่ยนไป หลายๆคนอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องที่กันเตียงแต่เรื่องนี้ไม่เล็กนะคะ รสชาติน้ำลายที่เปลี่ยนไปอาจจะสามารถเกิดโรคต่างๆได้
น้ำลายหวานหรือมีความรู้สึกหวานในปากถ้าเรารู้สึกแบบนี้ทั้งที่เรานั้นยังไม่ได้กินอะไรเลยอาการแบบนี้อาจจะเกิดจากความผิดปกติของระบบย่อยอาหาร ทำให้เอนไซม์ที่ใช่ย่อยอาหารเกิดการผิดปกติ ทำให้เกิดความรู้สึกหวานๆในคอเรา น้ำลายเปรี้ยวเกิดจากกรดในกระเพาะเราจะหลั่งออกมาแบบผิดปกติ จนอาจไหลย้อนขึ้นมาให้เรารู้สึกถึงความเป็นกรดได้ หรือบางทีอาจจะเกิดจากตับและถุงน้ำดีทำงานไม่เป็นปกติ จะพบได้บ่อยๆในคนที่ป่วยเป็นโรคกระเพาะอักเสบ โรคกรดไหลย้อน น้ำลายเค็มหรือมีความรู้สึกเค็มในปาก เบื้องต้นร่างกายเรานั้นอาจจะตกอยู่ในสภาวะขาดน้ำ ส่งผลให้ไตของเรานั้นทำงานผิดปกติ หรืออาจจะเป็นอาการต่อมน้ำลายอักเสบ ทำให้ร่างกายเรานั้นหลั่งน้ำลายได้น้อยกว่าเดิมทำให้ปากแห้งและก็รู้สึกถึงรสเค็มในปากได้ แต่ว่าอาการเค็มในปากนั้นอาจจะเกี่ยวข้องกับไตได้จะมีอาการเมื่อยล้าเอวและเข้าได้ง่ายกว่าปกติ มีอาการเวียนหัวบ่อยๆ หูแว่วเสียงดัง มีอาการร้อนที่ฝ่ามือ ลิ้นเป็นฝ่าๆบางๆ เหงื่อจะออกง่ายและก็ออกเยอะ น้ำลายจืดกินอะไรเข้าไปก็ไม่รับรู้ถึงรสชาติ ความรู้สึกรับรสทางการกินอาหารที่ลดลงมีอาการปากจืด บ่งบอกได้เลยว่าร่างกายเรานั้นขาดสารอาหาร วิตามิน โปรตีนและเกลือแร่ จะพบได้มากในผู้ป่วยที่มีที่กั้นเตียงมือสองและอาการอักเสบเบื้องต้นหรืออาการอักเสบที่เริ่มเบาลงแล้ว นอกจากนั้นอาการน้ำลายจืดนั้นก็จะมีเหตุมาจากกระเพาะอาหารและม้ามบกพร่อง ทำให้เกิดการย่อยและการดูดซึมอาหารนั้นไม่ดี ทำให้เรารู้สึกเบื่ออาหาร ท้องอืด จุกเสียดและก็อาจจะมีอาการอ่อนแอบางในบางคน น้ำลายหอมเหมือนผลไม้ ถ้าเรารู้สึกว่าน้ำลายเรานั้นมีกลิ่นหอมๆเหมือนกันกลิ่นของน้ำผลไม้ อาการแบบนี้เป็นอาการที่น่าเป็นห่วงมากเพราะความรู้สึกว่าปากเราหอม น้ำลายเราหอมนั้นมักจะพบในคนที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานแบบขั้นรุนแรงเนื่องจากมีภาวะระดับน้ำตาลในเลือดสูงมากๆ แต่ถ้าเรารู้สึกว่ามีอาการแบบนี้เราควรที่จะไปพบแพทย์เพื่อที่จะได้ตรวจและทำการรักษาได้แบบทันท่วงทีจะดีกว่าเพียงแค่เรื่องน้ำลายอาจจะเป็นเรื่องที่เล็กน้อยเราก็ไม่ควรที่จะมองข้ามไปเด็ดขาดเลยเพราะเรื่องคอกกั้นเตียงนี่แหละจะกลายเป้นเรื่องใหญ่ได้
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ สวนกล้วยแห่งหนึ่ง รอบๆบริเวณนั้นจะมีพวกช้างกลุ่มใหญ่อยู่กลุ่มหนึ่งอาศัยอยู่ทุกๆครั้งที่กล้วยนั้นออกผล ช้างทั้งหลายก็จะออกมากินกล้วยจนชาวบ้านแถวนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก วันหนึ่งได้มีหญิงสาวจากในเมืองได้มาศึกษาดูงานขายที่กั้นเตียงเด็กกับเพื่อนๆอีก 2 คน ตอนดึกๆพวกเขาก็จะได้ยินเสียงช้างร้องเสียงดังที่ป่ากล้วย พวกเข้าก็ตกใจและกลัวเสียงช้างจึงได้ไปหาหัวหน้าหมู่บ้านให้มาดูช้างพวกนี้ แต่หัวหน้าหมู่บ้านก็ได้มาพูดว่า ช้างพวกนี้ได้มากัดกินต้นกล้วยของชาวบ้านแถวๆนี้ทุกๆคืน และทุกครั้งที่ต้นกล้วยนั้นมีผล เด็กๆพวกนี้จึงช่วยกันคิดไม่ให้ช้างมากัดกินต้นกล้วยของชาวบ้าน เขาลองนำตะข่ายมาขึงโดยรอบของสวนกล้วย พอตกดึกช้างก็พังทลายตะข่ายนั้นเข้ามากัดกินคอกกั้นเด็กนั้นอีก หลายอาทิตย์ต่อมาเด็กๆก็ได้ไปคุยกับพวกช้างว่าจะเอาอย่างไร พวกเจ้ามากัดกินต้นกล้วยจนเสียหายไปหมด ช้างทั้งหลายก็ได้บอกกับพวกเด็กๆกลุ่มนั้นว่าพวกเราไม่มีอาหารจะกินป่าแถวนี้ก็แทบจะไม่มีต้นไม้หลงเหลือยู่เลย เราอพยพมาหลายที่แล้ว จนเจอที่นี่มีกล้วยให้เรากินตลอดๆ พวกเด็กๆจึงบอกกับเจ้าช้างว่า ปกติแล้วพวกเจ้านั้นกินอ้อย เราจะให้พวกชาวบ้านนั้นปลูกอ้อยให้พวกเจ้ากิน แต่มีข้อแม้ว่าพวกเจ้าจะไม่มาทำลายที่กันเด็กตกเตียงและคนในหมู่บ้านนี้เด็ดขาด หลังจากนั้นเดือนๆกว่าๆ เจ้าช้างทั้งหลายก็ได้กลับมาบุกรุกสวนกล้วยและหมู่บ้านแห่งนี้อีก พวกเด็กๆโกรธมาก จึงรีบวิ่งไปดูแต่นั้นไม่ใช่กลุ่มช้างกลุ่มนั่น แต่นี้เป็นช้างกลุ่มใหม่อีกแล้ว ทั้งเกเร และดุร้าย รุ่งเช้าพวกเด็กๆกับชาวบ้าน 2-3 คนก็ได้ไปขอความช่วยเหลือจากช้างกลุ่มแรกว่าให้ไปคุยกับช้างกลุ่มใหม่ไม่ให้เข้ามายุ่งกับสวนกล้วยแห่งนี้ ช้างกลุ่มตกลง และได้เดินไปบอกกับช้างกลุ่มนั้นตามที่พวกเด็กๆได้ขอ แต่ช้างกลุ่มใหม่นี้ไม่ฟัง เกเร แถมทำลายช้างกลุ่มนี้จนบาดเจ็บอีกด้วย ช้างกลุ่มใหม่ได้บอกว่าป่านั้นเป็นสาธารณะ และไม่ยอมทำตามเด็ดขาด พวกเด็กๆ ชาวบ้าน และช้างกลุ่มเดิมจึงมาช่วยกันคิดหาวิธีไม่ให้ช้างกลุ่มใหม่นั้นมากัดกินกล้วยของชาวบ้านโดยใช้ช้างตัวเมียไปพูดเจรจาอีกครั้งจนช้างกลุ่มใหม่นี้ยอมและไม่มายุ่งเกี่ยวกับสวนกล้วยนี้อีก โดยช้างกลุ่มนี้ได้อพยพย้ายไปอยู่ป่าที่อื่นที่อุดมสมบูรณ์พอๆกับที่นี่ ส่วนช้างกลุ่มเดิมก็ค่อยๆอพยพออกไป ส่วนอ้อยที่ปลูกไว้ให้ช้างกลุ่มนี้ก็นำมาทำเป็นน้ำตาลขาย
กาลครึ่งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสิงโตตัวผู้สองตัว กำลังทะเลาะกันด้วยเรื่องใครใหญ่กว่ากัน เพื่อเป็นเจ้าของนวมซี่กันกระแทกแห่งนี้ และที่สำคัญทั้งคู่หลงรักสิงโตตัวเมียตัวเดียวกัน ทั้งคู่จึงตกลงกันว่าใครได้สิงโตตัวนี้เป็นเมีย จะได้เป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าแห่งนี้อีกด้วย วันต่อมาสิงโตทั้งสองตัวก็เริ่มแข่งกัน สิงโตตัวผู้ตัวที่ 1 เริ่มด้วยการไปหาสิงโตตัวเมียตัวเมียแต่เช้าตรู่ ไปถามไถ่เรื่องราวภายในบ้าน ความเป็นมาของบ้านนี้ แล้วจึงของไปหาอาหารมาให้สิงตัวตัวเมียรับประทาน ในขณะที่สิงโตตัวผู้ตัวที่ 2 นั้นพึ่งตื่นและได้เห็นสิงโตตัวผู้ตัวที่ 1 ไปหาอาหารจึงรีบวิ่งไปหาแล้วถามว่าเจ้ามาหาอาหารไปให้เยอะแยะขนาดนี้ สิงโตตัวนั้นได้ตอบว่านำไปให้สิงโตตัวเมียตัวนั้น สิงโตตัวที่ 2 ได้ยินเข้าก็รีบไปหาอาหารมาบ้างแต่ได้เพียงน้อยนิด เป็นเพราะเขาไม่เคยหาอาหารด้วยตนเองเลย เขาจึงขู่ให้สัตว์แถวๆนั้นเก็บอาหารมาให้โดยด่วน ไม่งั้นจะฆ่าและนำมาทำเป็นอาหาร สัตว์ทั้งหลายกลัวและตกใจมาก จึงรีบออกไปหาคอกกั้นไม้มาให้สิงโตตัวนี้ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วสิงโตตัวที่ 1 ได้นำอาหารหาได้เยอะแยะมากมายมาถึงบ้านของสิงโตตัวเมียแล้ว และเพียงพอต่อการรับประทานกันทั้งครอบครัวของสิงโตตัวเมีย ครอบครัวของสิงโตตัวเมียนั้นปราบปลื้มใจในตัวสิงโตตัวนี้มาก ในทุกๆวันสิงโตตัวที่ 1 นั้นจะหาอาหารมาให้กับครอบครัวของสิงโตตัวเมียทุกมื้อ ในขณะที่สิงโตตัวที่ 2 ยังตื่นสายเสมอๆ และชอบมาหาเรื่องสิงโตตัวที่ 1 ทุกๆวัน จนวันหนึ่งมีนายพรานมาล่าสัตว์รวมถึงสิงโตในป่านั้น สิงโตตัวที่ 1 รู้ข่าวจึงรีบวิ่งไปหาครอบครัวของสิงโตตัวเมีย แล้วเปล่าประกาศให้สัตว์ทั้งหลายได้รู้สัตว์ทั้งหลายก็พากันวิ่งหนีตายกัน เจอทั้งลำธาร แม่น้ำ หน้าผา หินสูงชัน แต่ก็ไม่หวั่นต่างกันกับ จนถึงดินแดนใหม่ เป็นนวมซี่กันกระแทกที่อุดมสมบูรณ์กว่าเดิม สิงโตจึงบอกกับสัตว์ทั้งหลายให้หยุดพักกันที่นี่ เจ้าสิงโตตัวที่ 2 ทั้งตื่นสายและวิ่งช้า สิงโตตัวที่ 1 จึงรีบวิ่งมาช่วย แต่ก็ไม่ทันยังไม่ถึงครึ่งทางสิงโตตัวที่ 2 ก็โดนนายพรานจับไปเสียแล้ว สิงโตตัวที่ 1 รีบวิ่งกลับไปหาสิงโตตัวเมียตัวนั้น และขอสิงโตตัวเมียตัวนั้นแต่งงาน ครอบครัวของสิงโตตัวเมียนั้นก็ดีใจ ปราบปลื้ม มีความสุขกันที่สุด ในคืนนั้นจึงมีการจัดงานฉลองอย่างยิ่งใหญ่ ในงานมีอาหาร และสัตว์นานาชนิดมารวมงานและสิงโตตัวผู้ตัวนี้ได้เป็นราชสีห์ ผู้ที่ใหญ่ที่สุดในป่าแห่งนี้
วันนี้วันจันทร์ที่ 16 มกราคม เป็นวันครูโรงเรียนของเราจึงปิด แต่งานเรายังไม่หมดเราก็ต้องทำการบ้านอีก เพื่อนโทรมาปลุกตั้งเก้าโมงเช้า เราก็รับและบอกเพื่อนว่าเดี๋ยวค่อยไปสายๆ เกือบๆสิบเอ็ดโมงเพื่อนก็โทรมาหาอีก เราจึงลุกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำ ยังไม่ทันอาบเพื่อนมาก็หาที่บ้านแล้ว เราจึงรีบไปอาบน้ำ แปรงฟัน ล้างหน้า เพื่อไม่ให้เพื่อนรอนาน อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ไปซื้อคอกกั้นเกาหลี มือสองที่ร้านขายของขนาดใหญ่ เพื่อนเรามาซื้อคอกกันกระแทกเนื่องจากอันเก่ามันพังไปแล้ว ต่อไปเราก็ต้องไปซื้อของมาทำงานวิชาต่อไป เราต้องไปอีกร้านหนึ่งเป็นร้านขายเครื่องเขียนทั่วไป ไปเดินดูของสักพักหนึ่งเราซื้อกระดาษสีแบบหอมสีชมพูกับซองจดหมาย มาทำการ์ดวันครู เราจะซื้อแสตมป์แต่ร้านนี้ไม่มีแสตมป์ขาย ซื้อเสร็จเราก็จะไปซื้อของสำหรับเข้าค่ายเล็กๆน้อยๆ โดยไปร้านทุกอย่างยี่สิบ เจอของที่อยากได้มากมาย แต่มีเงินไปไม่มากจึงซื้อมาแค่ไม่กี่อย่าง มีไม้แขวน ไม้หนีบผ้า กระจกกับหวีและปลั๊กไฟ แล้วพาเพื่อนไปร้านสะดวกซื้อไปซื้อนมและดูสบู่ เพื่อนเราเลือกนมอยู่นาน ซื้อมา 3 แพ็ค และนำนมกับคอกกั้นไม้ไปให้อาจารย์ที่สอนดนตรีสากล เพราะเอาสายกีต้าร์มาให้อาจารย์ใส่ให้ แล้วพอไปถึงอาจารย์ก็ไม่อยู่ จึงฝากคุณยายที่อยู่ที่บ้านไว้ เสร็จแล้วก็กลับบ้านไปเอาของมีสมุด ปากกา มาทำงานที่บ้านเพื่อน พอถึงบ้านเพื่อนเราก็รู้สึกหิวจึงเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวที่หน้าบ้านเพื่อน เราสั่งหมี่เหลืองลูกชิ้นหมูสับ ราคา 30 บาทกับน้ำดื่ม 1 ขวด พอมาถึงบ้านเอาก๋วยเตี๋ยวใส่ชาม ร้านลืมใส่ลูกชิ้นให้เรา แต่ไม่เป็นไรเราก็กินจนหมด แล้วขึ้นมาทำงาน เราต้องแก้ข้อสอบวิชาคณิตศาสตร์เพิ่มเติม ข้อละ 8 จบ มี 3 ข้อ ก็ 24 หน้า ข้อละหน้า ซึ่งก็เยอะมากๆ เราพึ่งทำได้เพียง 8 จบเอง เราก็พักกินน้ำก่อน และทำวิชาอื่นก่อน ที่เราต้องทำก็คือการ์ดวันครูทำจากของที่เราพึ่งไปซื้อมา ขั้นตอนแรกก็พับกระดาษแบ่งครึ่งเพราะมันใหญ่เกินซองจดหมายที่เราซื้อมา ตัดออกและพับครึ่งอีก เราเขียนให้ครูที่ปรึกษาเรา หน้าแรกเราก็เขียนว่าสุขสันต์วันครู หน้าต่อมาเราก็วาดรูปคุณครูแต่ก็ไม่เหมือนมาก ให้รู้แค่ว่าเป็นคุณครู หน้าต่อมาก็เขียนอวยพรคุณครู หลังจากเขียนและวาดเสร็จก็เริ่มระบายสีไปเรื่อยๆจนเสร็จ และเราก็มาเขียนหน้าจดหมาย และออกไปซื้อแสตมป์ที่ไปรษณีย์ ไม่ไกลมากนัก 10 นาทีก็ถึง ซื้อคอกกั้นเด็กเสร็จก็กลับมาบ้านทำงานวิชาต่อไป
ทูเดย์ยังมีชีวิตอยู่วันที่จักจำเป็นไปประกอบกิจหนังสือสัญญาเช่าซื้อห้องหับสด ดิฉันก็ล่วงเลยจักแตะต้องเตรียมตัวร่างกายหลังจากนั้นก็ตระเตรียมเงินทองแยกออกเงินมัดจำวางล่วงพ้นใช้สตางค์ตัวเลขจ๋อยอย่างเดียวก็สัมผัสทรหดโดยห้องเรี่ยมบรรยากาศก็ดีที่แวดล้อมก็ใช้ได้สุรเสียงก็มิเสียงแซ่เปล่าเอะอะเงียบสงบพอเหมาะด้วยกันคอกกั้นเกาหลี มือสองการเช่าซื้อสึงเป็นแบบอเนก อีฉันก็ได้จัดการงานโทรศัพท์นัดยุคการแปลงให้สัญญาสุภาพเรียบร้อยแล้วไปก็เร่งรีบแรมรอนมาอีกทั้งแถวห้องชุดใหม่ คนคิดตึกรามณมอบเช่าซื้อก็เผยพลความข้อยกเว้นหนังสือสัญญาการมาถึงพักข้อจำกัดกับอีกอุดมแยกออกอิฉันสดับตรับฟังด้วยว่าเนรมิตกรณีเห็นประจักษ์ห้ามปรามกระผมก็ตอบกลับด้วยกันคำสัญญาสรรพสิ่ง อิฉันก็ลงนามสารภาพข้อสัญญาพร้อมกับก็กระจายทรัพย์สินไล่ตามหลั่นด้วยกันก็รุ่งมาหาพินิจห้องหับอีกงวด ดีฉันปฏิบัติคำสัญญาพร้อมก็เร่งรีบย้อนขนเจียรอีกทั้งห้องก่อนเพื่อให้ตุนสิ่งของส่งมอบสิ้นสุด ดิฉันระวังอรุณรุ่งมาริเพื่อจะกุลีกุจอสะสมห้องอีกแง่มุมส่งมอบจบสิ้นดูดีพร้อมด้วยเคลียร์ทุกสิ่งทุกอย่างแบ่งออกเสร็จสรรพ เครื่องใช้ของใช้ผมตรงนั้นก็มิถมเท่าไหร่ดอกมีแต่สิ่งสิ้นไร้แก่นสารพร้อมด้วยก็เครื่องแต่งตัวอีกเป็นอันมากกายินทรีย์แผนก ข้าลงมือได้ผลทุกสิ่งก็ถ่ายเครื่องใช้ลงมาริส่วนข้างล่างเพื่อถ่ายขึ้นนวมซี่กันกระแทกรถได้หวานคอแร้งด้วยกันรวดเร็ว งานขนถ่ายของใช้ทีนี้ตกลงเนื้อความความอุดหนุนลื้อดำเนินเอ็งจักษุทำเนียบแสนใจสูงมาหาสนับสนุนขนนกสิ่งของและขับขี่รถยนต์เดินส่งอีกทั้งพื้นดินห้องเอี่ยม ดิฉันใช้เวลาขนนกโยกย้ายเครื่องใช้มาหาห้องหับใหม่เอี่ยมเป็นกาลราวๆหญิบครู่ ข้าขนนกลงมาพื้นที่ด้านล่างตึกรามพร้อมกับก็จำต้องบรรทุกรุ่งเคลื่อนที่อีกทั้งชั้นวางของคู่แฝดดลทำเนียบดีฉันเช่าซื้อชูไว้ขาช่วยเหลือคอกกั้นไม้มนุษย์สิ่งของก็หยิบยกเครื่องใช้ลงมากองๆไว้พื้นดินห้องหับเพื่อกระผมก็เตือนเตือนอวยกองๆไว้ชั่วครู่ฉันมาเคลียร์หัวเรื่องแจ๊ดแบบอย่างเอง ภาคหนาวเหน็บอิฉันก็กลับด้านมาสู่ที่ก้องสดของใช้ฉันเนื่องด้วยจะมาสู่ก่ำห้องกูเนรมิตการกวาดป้องปัดฝุ่นละอองเช็ดอย่างเจริญต่อจากนั้นก็ปฏิบัติงานเครื่องแต่งตัวบรรทุกกิ่งไม้แขวนแล้วไปกลบตู้เสื้อผ้าเก็บปฏิบัติการสิ่งนานากล้าประดิษฐานทู่กับของใช้ไหนอีกหลายๆระบิลกว่าจักประสบความสำเร็จกินเวลาช้านานเป็นการสมควร พอเพียงกูแรงได้ผลก็บุกเบิกกระหายแล้วก็ผ่านพ้นคลอดเคลื่อนนอกบ้านสวยงามกระทั่งจากตรวจหากระไรใช้สอยเพรงค่อยลงมาทำแดนทำเนียบเกินอีกน้อยนิด พักตร์ปากตรอกทางผ่านห้องหับดีฉันก็ประกอบด้วยร้านขายของวางขายกับคงอยู่อื้อซ่าประกอบด้วยสละลงคะแนนเสียงพักพิงแยะเราก็แดกสนุกซ้ำนี้แหละเปล่าอยากได้ออกลูกเคลื่อนไกลลิบเจี๊ยะยุติก็เปลี่ยนคลาไคลห้องหับมาสู่ควบคุมงานอุปการะเป็นการทุกสิ่งทุกอย่าง ดิฉันก็กล้าจักเร้าใจด้วยกันนวมซี่กันกระแทกห้องซ้ำสักกระผีกด้วยว่าเคลื่อนย้ายที่อยู่เอี่ยมพร้อมกับก็แตะเอนมัญจกะเถินเกี่ยวกับยังไม่ค่อยจะชินชาเท่าใดอย่างไรก็ตามงานนอนหลับกลับแต่แรกก็ทะลวงจรอีกด้วยเยี่ยมยอดหลับไหลได้รับระบิลสำราญห้องก็เพล้โพล้เปรมเปล่าร้อน กระผมรู้ดีเลิศบริเวณดีฉันเลือกคัดตกลงใจย้ายมาหาพำนักตำแหน่งห้องหับตรงนี้โดยเหตุที่แปลงสละให้เลิกเค้งหย่อนอารมณ์ได้มาสุดฤทธิ์สุดเดชพร้อมทั้งก็เปล่ามีน้ำเสียงแผ้วพานเกี่ยวกับ คอกกั้นเด็ก
ห้องเรียนณเอ็ดในที่สถานศึกษาสัดส่วนโค่งกอบด้วยนักศึกษานั่งลงเฝ้ารอเล่าเรียนอยู่ส่วนแบ่งเอ็ดในที่รอยคราบพิทยตรงนั้นหมายถึงพิทยในจักแตะประกอบกิจการกสิกรรม อาจารย์ดำเนินมาถึงมาริอีกต่างหากที่ห้องหับผู้เรียนทุกคนปะทุรุ่งโรจน์ยืนขึ้นหลังจากนั้นก็เคารพครูบาอาจารย์กับพูดคำกล่าวสวัสดีหลังจากนั้นก็นั่งลง คุณครูมอบเด็กนักเรียนใครๆยกขึ้นพระราชสาส์นหลังจากนั้นก็เอื้ออำนวยพินิศบนกระดานครูชักจะเรียบเรียงตัวหนังสือยอมบนบอร์ด เด็กนักเรียนใครๆชักจะบันทึกยินยอมถิ่นที่ครูร้อยกรอง ครูบาอาจารย์คว้าแย้มพร้อมกับเด็กนักเรียนใครๆดุรุ่งขึ้นข้าพเจ้าจักเนรมิตการสร้างพืชผักสกัดกั้นตะลึงนี้ประทานเด็กนักเรียนใครต่อใครหมายไว้อย่างพร้อมทั้งกรรมวิธีการสร้างวางก่อนกับอุดหนุนอ่านดำเนินการเรื่องรู้ความหมายเลี้ยงดูถูกใจคุณครูเริ่มทำชี้แจงเสียแต่ว่าเล่ากระบวนการยื่นให้นักศึกษาทุกท่านเชื่อฟัง ผู้เรียนใครต่อใครหวังสำเหนียกสดวิธาพร้อมกับก็ระทึกขวัญถิ่นจักได้รับปลูกสร้างผักเป็นกาลขั้นแรก ครูแถลงยุติก็แบ่งออกผู้เรียนกล้ามัดขัดขวางเพื่อที่จะจัดหามาสนับสนุนกีดกั้นปลูกนักศึกษาใครต่อใครก็ถือแวดวงห้ามปรามแล้วเสร็จอาจารย์ก็แจกแต่ถ้าว่าแหละอย่างขบคิดคอกกันกระแทกปิดป้องดุมัดเครื่องใช้ตัวเองตรงนั้นจะสร้างที่ใดเจริญกับก็อุปการะเรียบเรียงกระบวนการลงแห่งกระดาษกระบิใหญ่โต นักศึกษาเสียแต่ว่าแหละก๊วนก็ช่วยเหลือกักด่านปรึกษาหารือด้วยกันก็ย่างก้าวเคลื่อนสอบสวนครูน้อยใสถิ่นที่ครูบาอาจารย์ก็ไปมาแหวผู้เรียนยังไม่ตายพักๆ กลับเล่าฝ่ายก็ขอความเห็นบังจบพร้อมด้วยก็แบ่งปันภาระกักด่านพร้อม ทิวากาลต่อจากนั้นที่ห้วงหันจะยังมีชีวิตอยู่สมัยทำเนียบผู้เรียนทั้งปวงทีมจักได้มาจัดการปลูกสร้างผักกักด่านสุดแล้วแต่แหละพวงก็พากั้นเดินทางหนีบเครื่องมืองานปลูกผักมาริดำเนินในที่ห้องหับงำวัสดุพร้อมกับก็เดินย่ำลงมาอีกต่างหากแผ่นดินว้างเวิ้งข้างหลังสถานศึกษา ครูบาอาจารย์ก็กระจายณจ่ายกลับเล่าฝูงเท่าๆกั้นผู้เรียนแต่ว่าเล่าทีมต่างก็เริ่มทำกระทำยินยอมขั้นตอนที่ตัวเองคว้าศึกษามาแล้วไปเดินทางระวางศึกษาวานนี้ เด็กนักเรียนเท่านั้นเล่าทีมแตกต่างก็ตั้งอกตั้งใจบำเพ็ญกักด่านมาหาถึงกระนั้นเล่าสิ่งมีชีวิตแตกต่างก็ใจเต้นเพราะครอบครองเพราประถมระวางคว้าประกอบคอกกั้นไม้แต่ถ้าว่าเล่าแตกต่างก็มุ่งมั่นบำเพ็ญระบิลเต็มขนาดครั้นกอบด้วยเปลาะบริเวณชะงักตำแหน่งทำไม่จัดหามาก็จักย่ำเดินเสด็จพระราชดำเนินปรึกษาหารืออาจารย์พักรวมหมดพร้อมทั้งอาจารย์ก็จักเฝ้ารอพินิจนักศึกษาทรงไว้ตราบเท่าเหมือนกันเนื่องด้วยย่านนักศึกษาจักได้รับเปล่าประกอบกิจพลั้งพลาดหรือว่าแปลงอะไรย่านจะเสด็จพระราชสมภพพิษภัยหาได้โดยเหตุกรณีมั่นคงสิ่งผู้เรียนถ้าว่าเล่านรชาติตรงนั้นควรมาสู่แหล่งหนึ่งคงอยู่เป็นประจำ สร้างผ่านเสด็จได้รับจวนยี่ชั่วโมงถึงกระนั้นเล่าส่วนก็ประกอบขัดขวางจนแต้มเสร็จสิ้นครูเดินดุ่มมาริตรวจค้นชิ้นงานถึงกระนั้นล่ะแก๊งก็ดำเนินงานได้มาคอกหัดเดินฉลาดมากมายก่ายกองอาจารย์แล้วก็จ่ายแต่กลับเล่าพรรคคลาไคลดำเนินงานเหตุดีเครื่องใช้ไม้สอยพร้อมด้วยก็ชี้นำเครื่องไม้เครื่องมือไปถนอมภายในห้องเครื่องมือได้มาล่วงพ้น อาจารย์ตกลงตรัสดุจ่ายเด็กนักเรียนตรงนั้นรออยู่ชำระล้างทั้งหมดทิวาเพราะว่าในที่ผักจะได้รับคอกกั้นไม้โตขึ้นแผนกถิร เด็กนักเรียนถ้าว่าเล่าหมวดก็เผ้าคอยแลจำแลงกายผักข้าวของตนเองพวกเยี่ยมหั่นจากเอ็ดดวงจันทร์พืชผลสิ่งแม้กระนั้นเล่าทีมก็ก้าวหน้ามาสู่ประเภทน่าพึงพอใจตลอดเหล่าจัดหามาแต้มเจิ่ง ครูก็ให้แต่เล่าพวงปลิดพืชผักจรยกให้ครัวเพื่อจะปฏิบัติการอาหารเลี้ยงดูอีฉันได้เสวยถัดจากนั้น คอกกั้นเด็ก
เยาวชนกระแบะมือจัดหามามาริเที่ยวงานมาลัยในศกหนึ่งจักกอบด้วยงานจัดจ้านงานเลี้ยงคอกหัดเดินภายในการทำงานจะเข้าเล่มดอกลูกจากทั้งหมดแหล่งที่มาออกันเก็บณชิ้นงานตรงนี้ เยาวชนบางตาย่างก้าวแลบุปผชาติต้นไม้ภายในการวิธีหรรษาในงานพิธีนี้มีอยู่บุปผาเช็ดมัญชุมิดหมีล่วงเลย เด็กนิดเดินดุ่มเดินทางยังแนวทางเขตประกอบด้วยรุกขชาติขัดปีกไก่ผ่องออกลูกดอกความจุยิ่งใหญ่ประกอบด้วยเหตุรงรองพวกรุนแรง ย่างก้าวชำเลืองจากรั้วกั้นเด็กอีกทำนองคลองธรรมก็จะเจอดอกไม้ท่อนมหาที่ทางพร้าอกจิ๊ดถูเหลืองรุมเบ่งบานสล้างพักเอ่อรุกข์ทัศน์ต่อจากนั้นมีชีวิตชีวาเจี๊ยบ แลจากไปอีกทางผ่านเอ็ดจักเผชิญพร้อมทั้งบุษบาขัดส้มแสดสลับเช็ดส้มอ่อนๆเป็นอาทิแถวไม่ค่อยจัดหามาประสบปกติยิ่งฯลฯพฤกษาแห่งสืบลำบากและก็เพาะชำพวกลำบากลำบนเป็นบ้าเป็นหลังดอกไม้กอบด้วยกระแสความเพาพะงาด้วยกันชอบกลก๋งเป็นประโยชน์ จักประกอบด้วยลมระชวยกลิ่นไอหอมๆโชยมาติดตามตรอกจนถึงเดินดุ่มไล่ตามหากลิ่นก็จักพานพบไม้ระวางมีอยู่ผกาสีน้ำตาลแก่จัดแห่งประหนึ่งจักเปล่ามีกลิ่นไออย่างเดียวกลิ่นอายสิ่งของสนุกทวนกลับหอมกรุ่นตลบอบอวลเจียรทั่วกันแห่งขัณฑสีมานี้ เยาวชนย่อมดำเนินมุ่งดูเคลื่อนที่มาสู่คงไว้ในธุระนี้สิงขรหลงใหลมองเบิ่งบุษบาไม้อุดมสมบูรณ์เหตุด้วยมันเทศกำนัลคีรีรู้สึกพักผ่อนหย่อนใจกับมีอยู่ใจคอย่านนิ่ง เด็กจ้อยได้รับย่างก้าวเดินอีกทั้งเขตแดนต้นและมาลัยแปลกๆภูประสงค์แลไม้หยกๆเหตุด้วย แถบพฤกษาดอกไม้แปลกๆก็มีแต่พืชพันธุ์บุษปะทำเนียบหุ่นแปลกดวงเนตรน่าพิศวงที่ทางคอกกั้นเกาหลี มือสองยังเปล่าชินทัศน์พร้อมด้วยโปร่งบางพืชไม่น่าจะศรัทธาว่าหัวมันจะประกอบด้วยพำนักณบนบานแหล่งหล้านี้อีกด้วย รุกขชาติเวสน์รี่ช่องมีอยู่แบบอย่างบริเวณเหยเกดอกเบี้ยสิ่งของมันแผลบก็หงิกๆงอๆรวมหมดดุ้นล่วงมันเทศมิได้รับสดความเจ็บป่วยแต่ทว่าแบบแต่กระนั้นมันส์ประกอบด้วยลักษณะเหล่าตรงนี้มาริมากนานนมหลังจากนั้นกับก็หมายความว่าชนิดพื้นที่พละกำลังลองเชิงการเพาะสายเพราะว่า ดอกเบี้ยใหญ่ตำหนักเข้าแง่มัธยมนั้นจักมีแต่ดอกไม้แผ่นดินโงพ้นก้อนดินขึ้นไปมาริต้นสิ่งของมันส์จะสึงใต้ดินลุ่มลึกนักสดมาลัยแห่งควานหาได้รับไล่ตามบริเวณในที่พนาเวศพาลุกลึกๆ ดอกไม้แหล่งข้างนั้นยอมดอกเบี้ยของใช้มันส์จะมีแต่หนามแหลมๆออกลูกมาปรี่ล่วงพ้นแต่ว่าดอกไม้ของใช้สนุกนั้นกอบด้วยข้อความงามเลิศพร้อมด้วยก็มีอยู่กลิ่นไอระวางหอมแดงรุมประพรมให้กำเนิดมา ดอกเบี้ยตรงนี้ทั้งเป็นดอกเบี้ยย่านทุกผู้ทุกนามเลี้ยงดูข้อคดีง่วนขวางยิบหรอกตรงนี้จะประกอบด้วยรูปพรรณสัณฐานมีชีวิตขดๆสัดส่วนจักเปรียบเสมือนปุถุชนยืนขึ้นดำรงอยู่ดอกถิ่นขดๆจักกอบด้วยถูต่างบังนวมซี่กันกระแทกด้วยทั่วหงอก ดำนา น้ำเงิน ชมพูสลับห้ามปรามในที่เงินต้นเดียวกันทุกผู้ทุกนามแตกต่างก็มาหาพินิศพร้อมกับก็ขนถ่ายภาพถ่ายกักตุนเก็บหมายถึงที่ดินคำนึง แห่งแต่ละดอกไม้พร้อมกับแต่ว่าเล่าลำต้นตรงนั้นจักประกอบด้วยหลักใหญ่อธิบายสาเหตุความหมายถึงเที่ยวไปข้าวของเท่านั้นแหละต้นด้วยว่า ผู้เยาว์กระจิริดมิได้มาแลดูมาลัยไม้ต้นอย่างเดียวถึงกระนั้นไศลก็ยังอ่านประวัติพร้อมด้วยเขียนยอมอนุทินด้วยว่าหยุดเนื้อความรู้สึกตรงนี้ไว้เหตุด้วยพร้อมกับก็สำเนาตัวไม้นานาซ่อนวางจ้องและเรียนรู้เพื่อมาหาเบิ่งรุกข์คราวนี้ได้รับทั่วเหตุตื่นตาพร้อมทั้งก็กรณีรู้แจ้งควบคู่กีดกั้นเคลื่อนที่ด้วยซ้ำ คอกกั้นเด็ก
ทูเดย์สดวันหยุดระวางเจ็ดชั่วโคตรครั้งจะได้มาสกัดหลังจากออฟฟิศมาสู่เต็มๆถูแขขนาบเพราะว่าแห่งเปล่าจัดหามาลาหยุดอำลาจับไข้ล่วง หนุ่มน้อยหาได้มียุคสมัยค้างคืนผ่อนร่างสักคราวแต่ถ้าว่าก็ได้ร้างลามิเจ็ดชั่วโคตรดอกอย่างไรก็ตามก็ดีกว่าไม่จัดหามาหายพ้น ทิวากาลแต่แรกสิ่งวันหยุดมาณพเลือกตั้งถิ่นจักขอเกี่ยวไปนอนเอาแรงรูปเพรงเพื่อองคาพยพหยุดพักพร้อมทั้งก็ดีรุ่งคอกกันกระแทกเขาไปนอนหนึ่งเดียวพร้อมทั้งก็บัญชาการภักษ์มาบริโภคพื้นดินห้องหับมิออกลูกจรคอกกั้นเกาหลี มือสองเคล้งที่อยู่ผ่านพ้นนั่งๆนอนๆธำรงทว่าภายในห้องอย่างเดียวพร้อมทั้งวันพรุ่งไศลตกลงเตรียมเก็บเตือนประสงค์จักเที่ยวไปเดินดุ่มเที่ยวตะลอนตลาดท้องน้ำต้นสักไม่ช้า กับสิงขรก็อีกต่างหากหลับจากนั้นจนมุมเพรางายเครื่องใช้อีกกลางวันมาณพทำความสะอาดร่างกายทรงเครื่องพวกธรรมชาติเสือกกางเกงตรีภาคเสื้อยืดสบายๆด้วยกันก็ถือกระเป๋ารถเมล์เงินทองถมเตี่ยวด้วยกันก็ออกเสียงเกือกตำแหน่งกลบสุขเต็มที่เนื่องด้วยจะได้เดินหนไดวิธีเปรมตีน ชายรุ่นคลอดละห้องหับหลังจากนั้นก็เคลื่อนยืนขึ้นกระพือรถโดยสารประจำทางแดนทะลุตลาดน้ำสถานที่สิงขรกำลังจะเที่ยวไป ชายรุ่นเดินหนขึ้นไปรถโดยสารประจำทางพร้อมทั้งคัดมณฑปพระขนองสุดๆล่วงแค่มินมนานก็ตลอดตลาดน้ำ ตลาดท้องน้ำกลุ่มคนมิเป็นบ้าเท่าใดอาจมีชีวิตฟังเพราะเดี๋ยวนี้มิใช่ข้างหน้าเดินทางแต่กลับก็ดีหลังจากนั้นแหละจะคว้ามิจำต้องคลาไคลย่ำเดินแทรกกับดักใคร หนุ่มน้อยย่างก้าวมาถึงจากยังหน้าข้าวของเครื่องใช้ตลาดท้องน้ำข้างข้างในกอบด้วยร้านค้าซื้อขายข้าวของเครื่องใช้ดารดาษโดยมากจะยังมีชีวิตอยู่ของเก่ากับสิ่งของสมัยเก่าประกอบด้วยร้านค้าทั่วบนบานผิวดินพร้อมกับก็ร้านขายของแห่งห้วงน้ำถิ่นที่จะประกอบด้วยตูกทะลุอยู่มาสู่แม่ค้าคนขายของก็จะแผดคอยท่าตั้งชื่อผู้ซื้อแลเห็นงามและประกอบด้วยสีสันไปอีกแผนก หนุ่มน้อยย่างเท้าตามแบบจากไปเฉื่อยๆแวะเพ่งพินิศเครื่องใช้ติดสอยห้อยตามร้านขายของหลายชนิดเครื่องใช้ชิ้นสิ่งไรชอบภูก็เลือกคัดจับจ่ายล่วงพ้นร้านรวงที่นี่ประกอบด้วยคอกกันกระแทกถมนาเนก ณตลาดท้องน้ำก็อีกต่างหากประกอบด้วยพิพิธภัณฑสถานเลียนแบบงานชำระคืนชีพชายฝั่งเครื่องใช้มนุชสมัยโบราณการชดใช้ชีวะกับการหาเลี้ยงชีพทว่าเล่าเหตุการณ์ที่พิพิธภัณฑ์มีแต่สาระสำคัญคดีทราบเกล้าทราบกระหม่อมล้วนแล้วพ้น มาณพโหมโรงโหยแล้วก็เที่ยวไปค้นเสบียงยินยอมริมแม่น้ำไศลเลือกตั้งทูกลำทำเนียบซื้อขายก๋วยเตี๋ยวพนมจัดหามาแดกกวยเตี๋ยวตูกฉบับร่างดั่งแต่แรกล่วงเลยเหล่าคนขายของดำรงตำแหน่งณเรือสำเภาค้าขายดารณีล่วงเลย ชายรุ่นใช้สอยเสร็จสิ้นก็เดินดุ่มเคลื่อนเพ่งพินิศที่ดินท้องตลาดหมดทางไปถ้วนตลอดร้านรวงพร้อมกับพนมก็ได้ของใช้มาหาอักโขล่วงพ้น เวลาเริ่มจะดำมากจบบุรุษจึ่งกลับคืนพระราชวังเพราะว่ารถเมล์เหมือนกับที่แล้วไศลจวบจวนบ้านช่องเร่งร้อนลงสรงเสาะภัตเจี๊ยะแล้วไปก็งีบตากสมอง วันหยุดของพนมเหลือหลอไม่บานเบอะหลังจากนั้นคีรีร่านปฏิบัติงานเผื่อไว้ห้องสืบสาวแพรพรรณ เก็บกวาดแปรงห้องแจกเสร็จซึ่งภูเขาไม่ได้มาลงมือกรณีเกลี้ยงมาหานานมากนักแล้ว ชายรุ่นแปลงเรื่องงดงามห้องเข้าที่ด้วยกันวันหยุดก็มากเกินอีกยี่ทิวากาลพนมก็ชำระคืนปากท้องทรงเบาะกันกระแทกสบายๆมิขมีขมันอ่านพระราชสาส์นลิ้มกาแฟเคลื่อนที่ไม่รีบร้อนพร้อมทั้งวันหยุดก็ได้ล่มจมยอมคลาไคลบุรุษจึ่งแตะอยู่เข้าทำงานและใช้ปากท้องรูปแบบเร่งรีบอีกปางเก่าก่อน คอกกั้นเด็ก
|